Kategoria: Coursing

Na początku października moje psy brały udział w Międzynarodowym Cousingu w Kącku. To znaczy Fonia brała, a młode przystąpiły do biegów licencyjnych. Z całej trójki jestem ogromnie zadowolona. Fonia pobiegła na miarę swoich możliwości, a raczej kondycji. Ewidentnie widać było po niej, że praktyka czyni mistrza. A tej praktyki ostatnimi czasy zabrakło. Całe zawody ukończyła na miejscu 10/11, ale „z bananem” na pysku.
Miłka i Gruby za to z powodzeniem pobiegły w biegach solo oraz ze sparinparterem. Teraz czekamy na licencje i od nowego sezonu starujemy w teamie rodzinnym „trójpsowym”.
Młode maja potencjał, szczególnie Gruby – oby tylko tego nie zmarnować. 🙂

Kilka zdjęć i filmiki z biegów.

 

Pierwszy bieg Foni

Drugi bieg Foni

Pierwszy bieg Grubcia – po drodze Gruciowi przydarzył się mały wypadek. Potknął się i zsunął  kaganiec z nosa. Dzięki temu po złapaniu wabika mógł się nacieszyć zdobyczą 😉

 

Drugi bieg Grubcia ze sparingpartnerem Bernasiem

 

Pierwszy bieg Miłki

 

Drugi bieg Miłki ze sparinpartnerem Fonią

 

 

Przy okazji ostatniego testu  terenu i maszyny przed coursingiem w Kącku, którego organizatorem była Sekcja Charta warszawskiego Oddziału ZKwP moje psy miały możliwość zaliczenia dwóch biegów.  Miłka pobiegła w parze z Fonią. Gruby natomiast w parze z kolegą Bernasiem.

W ostatnią sobotę razem z Miłką i Gru byłam na treningu coursingowym w Jurajskich Biskupicach. Miała jechać również Fonia, ale z powodu drobnej opuchlizny i znaczenia na prawą przednią łapę musiała zostać w domu 🙁 . Nie warto było ryzykować poważniejszej kontuzji na progu sezonu coursingowego.

Wybór Jurajskich Biskupic na pierwszy trening dla młodzieży za uciekającym wabikiem był strzałem w dziesiątkę. Osobom obsługującym maszynę należą się duże brawa. Wszystkie cztery biegi przeprowadzono tak, że psy napierały na wabik nie tracąc zainteresowania.

W zasadzie nie mam co opisywać osobno biegów Miłki i Gru, bo w obu przypadkach biegi wyglądały tak samo – zadziwiająco dobrze jak na pierwsze starty za kawałkiem uciekającej folii z króliczym futerkiem.

W pierwszym  swoim biegu każde z nich pobiegło solo, ubrane w coursingowe czerwone czapraki – to tak w ramach przyzwyczajania, ruszając bez zastanowienia pełnym gazem ze startu. Oboje nie dali się zwieść i zgubić kluczącemu wabikowi. Uwieńczeniem pogodni była możliwość wytargania tego czegoś co wcześniej tak uciekało. Oglądanie tych biegów było dla mnie ogromną przyjemnością. Zbierałam „szczękę z ziemi” patrząc jak z zacięciem i płynnie ścigają wabik – jak starzy wyjadacze corsingowi, a nie debiutanci.

Po odpoczynku, w drugim biegu oboje ubrani w galowy strój tj. czapraki i kagańce pobiegli ze sparingpartnerami. Miłka od razu wiedziała co ma robić. Nie zdekoncentrował jej nawet drugi pies na starcie.

Grubcio na starcie trochę się zastanawiał co ma robić i cały czas przenosił wzrok ze sparingpartnera na wabik i na odwrót. Po magicznym słowie „start” i lekkim popchnięciu ruszył jak strzała.

Dla obu psów było to pierwsze prawdziwe spotkanie z wabikiem i bieganiem. Bo ciężko zaliczyć do treningu start na długości 30 metrach w wieku 4 miesięcy 😉 . Mam nadzieję, że uda mi się wykorzystać tę zaciętość i spokojnie rozwijać zapał do biegania.  Moim zdaniem obojgu sprawia to wielką przyjemność, a o to chodzi w tym przede wszystkim.

Autorami wszystkich zamieszczonych we wpisie zdjęć są: Tomek Pancerowicz i Nathalie Jaklewicz -jeszcze raz bardzo dziękuję 🙂